Ota Ward Letër Informacioni për Artet Kulturore "ART bee HIVE" vëll.23 + bletë!

Lëshuar më 2025 janar 7

vëllimi 23 i numrit të verës

Dokumenti Informativ i Arteve Kulturore Ota Ward "ART bee HIVE" është një letër informimi tremujore që përmban informacion mbi kulturën dhe artet lokale, botuar rishtas nga Shoqata e Promovimit Kulturor Oard Ward nga vjeshta e 2019.
"Bleta Bleta" do të thotë një zgjua bletësh.
Së bashku me reporterin e lagjes "Mitsubachi Corps" të mbledhur nga rekrutimi i hapur, ne do të mbledhim informacione artistike dhe do t'ua dorëzojmë të gjithëve!
Në "+ bletë!", Ne do të postojmë informacione që nuk mund të futen në letër.

Artisti: Skulptori Motoyoshi Watanabe + bletë!

Vendi i Artit: Salla e Leximit Saito + bletë!

Vëmendja e së ardhmes EVENT + bletë!

Krijimi i përshtypjeve dhe hapësirave që mbeten lidh njerëzit dhe hapësirat. Ky është arti publik.
"Skulptori Motoyoshi Watanabe"

Një skulptor që punon në ndërtesën e studios "HUNCH" në Nishi-Kamata.Motoyoshi WatanabeWatanabe MotokaTema e tij kryesore është marrëdhënia midis hapësirës urbane dhe njerëzve. Ai krijon skulptura kryesisht në hapësira publike për të ndihmuar njerëzit të lidhen shpirtërisht me hapësirat urbane.

Watanabe dhe vepra e tij "SRRC #004" (2023) në studion në HUNCH ⒸKAZNIKI

Unë mendoj se arti dhe peizazhi në jetën e përditshme janë të rëndësishëm.

Z. Watanabe njihet si artist i artit publik midis skulpturave të tij. A mund të na tregoni për artin publik dhe temën tuaj "marrëdhënien midis hapësirës urbane dhe njerëzve"?

"Tokio është i pastër, funksional dhe presioni i informacionit është shumë i fortë. Për shembull, njerëzit janë të mbushur në trena të bukur që transportohen saktësisht në kohë. Brenda trenave është e mbushur me reklama të varura. Vazhdimisht na shfaqen gjëra të tilla si: 'Kështu do të jetë jeta juaj. Duhet ta blini këtë.' Pyes veten nëse kështu është hapësira urbane për njerëzit.Mendoj se loja, ndjesia se çdo ditë është argëtuese, lidhja me qytetin dhe shtimi i ngjyrave në jetën e secilit person janë të rëndësishme. Ato lidhin njerëzit dhe hapësirat duke krijuar përshtypje dhe hapësira të qëndrueshme që janë të ndryshme nga funksionaliteti dhe racionaliteti. Kjo është ajo që është arti publik.

Është arti që pasuron jetën e përditshme.

"Është e mrekullueshme për dashamirësit e artit të shkojnë në muze dhe galeri për të parë artin që duan. Megjithatë, kjo është vetëm për një pakicë të zgjedhur. Ka shumë njerëz që nuk kanë qenë kurrë në një muze si fëmijë. Unë besoj se arti dhe peizazhet në jetën e përditshme janë të rëndësishme në shoqërinë moderne. Dua të eksploroj artin dhe mënyrën se si duhet të përjetohet arti, në mënyrë që të mund të shijohet nga njerëz që nuk kanë vizituar kurrë një muze apo galeri."」

"JU ne." (Shibuya MIYASHITA PARK 2020) foto nga Hiroshi Wada

Format e kafshëve mund të komunikojnë me shumë njerëz, duke tejkaluar gjuhën, fenë dhe kulturën.

Pse mendoni se ka kaq shumë skulptura kafshësh në punën tuaj?

"Nuk është sepse i dua kafshët. Është sepse mendoj se forma e kafshës mund të komunikojë me shumë njerëz, duke tejkaluar gjuhën, fenë dhe kulturën. Njerëzit kanë aftësinë të antropomorfizojnë krijesat jo-njerëzore, të projektojnë ndjenjat tona mbi to, të pastrojnë veten, të tregojnë dhembshuri për të tjerët dhe të përdorin imagjinatën tonë për të zhvilluar një histori. Kur bën një skulpturë të një njeriu, ajo përfundon duke u bërë diçka tjetër. Me njerëzit, bashkëngjiten kuptime të ndryshme kulturore, të tilla si epoka, gjinia dhe moda. Kafshët janë neutrale."

Midis kafshëve, skulpturat e shimpanzeve janë veçanërisht mbresëlënëse.

"Unë gjithashtu bëj vepra që përshkruajnë arinj, por shimpanzetë janë strukturalisht të ngjashme me njerëzit. Ato nuk janë kafshë që ecin në katër këmbë, por krijesa që mund të ecin në dy këmbë dhe të përdorin duart e tyre. Ato janë më të afërtat me njerëzit, megjithatë nuk janë njerëz. Shimpanzetë janë krijesat me të cilat njerëzit mund të empatizojnë më lehtë."

Për sa i përket ngjyrës, veprat me ngjyrë të verdhë bien në sy.

"Mendoj se e verdha është një ngjyrë që të ngre moralin, dhe të qenit e verdhë e bën atë një skulpturë pozitive dhe që të ngre moralin."Kohët e fundit kam përdorur bojë të verdhë fluoreshente. Ngjyrat fluoreshente janë shumë interesante. Ekziston dritë jashtë diapazonit të dukshëm për njerëzit, siç janë rrezet ultravjollcë dhe infra të kuqe, dhe ngjyrat fluoreshente janë dritë që shndërrohet nga jashtë diapazonit të dukshëm në dritë të dukshme. Ato nuk lëshojnë dritë në ngjyrën origjinale, por duke shndërruar energjinë dhe duke ndryshuar gjatësinë e valës. Fillimisht, kjo bojë përdorej për të tërhequr vëmendjen ndaj gjërave, kështu që ka shikueshmëri të mirë. Përdoret gjithashtu për heliportet, kështu që është shumë e qëndrueshme. Është ideale që arti publik të instalohet jashtë.

Foto “SRR” nga Kohei Mikami

Bëhet një vend publik sepse është i rehatshëm.

Çfarë do të thotë publik?

"Vetëm pse ekziston një hapësirë ​​publike nuk do të thotë se është publike. Duhet të mendosh për atë që duan njerëzit dhe si mund t'i bësh të ndihen rehat. Një vend bëhet publik sepse është rehat. Aktualisht, ka shumë vende 'publike' që janë thjesht një hapësirë. Është e rëndësishme të mendosh për atë që do të bëhet në atë hapësirë, çfarë lloj njerëzish do të jenë atje dhe cilat emocione do të ishin më të mirat. Mendoj se kjo është perspektiva e artit."

“Gjejmë Lumturinë Tonë” (Qyteti Zhongshan, Kinë 2021) foto nga UAP

Gjithashtu, kjo krijon perspektiva të reja në hapësirat e përditshme.

Na tregoni për projektin tuaj të lëvizjes së skulpturave të mëdha lirisht nëpër qytet.

"Rizhvillimi i qytetit dhe hapësira urbane vendosen tashmë nga njerëz që nuk janë njerëzit që e përdorin qytetin. E njëjta gjë vlen edhe për skulpturat e artit publik. Pasi artisti, klienti ose drejtori artistik të marrë vendimin, ai nuk mund të ndryshohet. Por çfarë ndodh nëse një skulpturë që është këtu është zhvendosur atje? Ne u kërkojmë njerëzve të provojnë se si ndryshon peizazhi. Duke lëvizur skulpturën, bëhen të dukshme mundësi të ndryshme për qytetin. Lindin ndjesi dhe emocione të ndryshme se zakonisht."

Cili ishte reagimi i vërtetë?

"Ishte shumë mirë. U bë gjithnjë e më interesante dhe ishte e vështirë të vendosja se cilin të zgjidhja. Ne e mbajtëm festivalin edhe në qytetin Kamata në Ota Ward.山車だしKështu është (qesh). Është e rëndësishme të ndryshojmë peizazhin që jemi mësuar ta shohim çdo ditë. Kjo krijon perspektiva të reja në hapësirat e përditshme dhe i bën të gjithë më fleksibël. Mendoj se kemi krijuar edhe më shumë lidhje me qytetin dhe kujtimet.

ⒸKAZNIKI

Nëse jeni argëtuar ose keni pasur një përvojë të suksesshme, kjo mund t'ju ndihmojë kur kohërat bëhen të vështira.

Na tregoni për punëtoritë tuaja për fëmijë.

"E fillova këtë pas Tërmetit të Madh në Japoninë Lindore. Menjëherë pas katastrofës, më bëri të mendoja për atë që është arti dhe çfarë po bëjmë. Shkova në zonat e prekura me miqtë e mi dhe dëgjova shumë histori. Ishte e qartë se kohërat ishin të vështira për të gjithë dhe se ishte e vështirë t'u kushtonim shumë kohë fëmijëve. Kështu që mendova se ndoshta mund t'u ofronim pak kënaqësi fëmijëve përmes artit dhe fillova punëtoritë. Dua që fëmijët të përjetojnë gëzimin e pastër të krijimit të gjërave. Shumë gjëra ndodhin në jetë, por nëse keni qoftë edhe një kujtim të diçkaje që ju bëri të lumtur ose shkoi mirë, kjo mund t'ju ndihmojë të merrni forcë gjatë kohërave të vështira."Edhe pasi katastrofa u qetësua, besoj se është e rëndësishme të përfshihem me fëmijët që do të mbajnë mbi supe brezat e ardhshëm, kështu që vazhdoj të mbaj punëtori për fëmijë në vende të ndryshme.

"Potan" (Parku i Fëmijëve Ota City Yaguchi Minami 2009)

Komunikimi është i afërt dhe i rrënjosur në jetën e përditshme.

Ju lutemi na tregoni përshtypjet tuaja për Nishi-Kamatën.

"Kanë kaluar shtatë vjet që kur kam hapur studion time këtu. Nishi-Kamata është më e mira. Është një qytet me bare, por nuk ka asnjë shenjë dhune. Është disi paqësor. Mendoj se kjo ndodh sepse është i rrënjosur në jetën e përditshme dhe komunikimi është afër. Është në një shkallë njerëzore (qesh). Mjafton të dalësh nga rruga kryesore dhe do të gjesh zonën përreth. Kjo ndjesi e larmishme është vërtet e këndshme. Një hapësirë ​​e tillë është shumë e rëndësishme për një qytet."

Së fundi, ju lutemi jepni një mesazh për lexuesit tanë.

"Ne e përdorim këtë studio si një vend për punëtorinë tonë për fëmijë, Mo! Asobi. Vetëm të vish në studion e një artisti është një përvojë interesante dhe është kënaqësi të shohësh të gjitha llojet e veglave. Edhe vetëm gjetja e një vegle që të tërheq vëmendjen do të të ndihmojë të zgjerosh botën tënde. Shpresojmë që të vish dhe të na vizitosh."

profil

Në atelienë HUNCH, ku janë të rreshtuara pajisje dhe mjete të ndryshme ⒸKAZNIKI

I lindur në Date City, Hokkaido në vitin 1981. Veprat e tij kryesore përfshijnë afrimin në Faltoren Hodo Inari, Sarumusubi Sando (Ginza, 2016), artin simbolik të murit me gurë në PARKUN MIYASHITA, YOUwe. (Shibuya, 2020) dhe skulpturën e madhe 5.7 metra të lartë, Gjeni Lumturinë Tonë (Zhongshan, Kinë, 2021).

Faqe Hyrëse

Instagram

Teatri Eksperimental ZOKZOK

Vjen në Sapporo në verën e vitit 2025. Drejtor i Përgjithshëm: Motoyoshi Watanabe
Është planifikuar të hapet në lagjen Sousei East të Sapporos si një kompleks që kombinon artin dhe lojën. Artistë nga një sërë fushash, duke përfshirë muzikën, modën dhe teatrin, do të mblidhen për të zhvilluar një gamë të gjerë projektesh artistike.
Adresa: 7-18-1 Odori Higashi, Chuo-ku, Sapporo, Hokkaido

Faqe Hyrëse

Dua të krijoj një vend ku njerëzit mund të takohen ballë për ballë dhe të marrin pjesë në aktivitete.
"Salla e Leximit Saito"

Salla e Leximit Saito u hap në nëntor 2023 në një zonë banimi të vendosur midis Rrugës Tregtare Oshiro-dori dhe Faltores Hasunuma Kumano. Me dyer tërësisht prej xhami, një dysheme prej dheu të shtruar me beton dhe trarë druri të ekspozuar, kjo bibliotekë private është moderne, por disi nostalgjike. Ne folëm me pronarin, Sadahiro Saito, dhe djalin e tij, arkitektin Yoshihiro Saito, i cili ishte përgjegjës për dizajnin hapësinor.

I gjithë dyqani është si një hyrje, me një pamje të hapur dhe të ajrosur.

Librat nuk ndryshojnë nga mbeturinat nëse thjesht hidhen në vend. Kjo do të ishte një humbje e kotë.

Ju lutemi na tregoni se çfarë ju frymëzoi të krijoni Sallën e Leximit Saito.

Yoshihiro: "Babai im ishte fillimisht mësues japonisht. Ai kishte një koleksion të jashtëzakonshëm librash që kur isha fëmijë. Kishte aq shumë libra sa shtëpia anohej në njërën anë. Ne morëm me qira një depo, dhe një shtëpi tjetër ishte gjithashtu plot me libra. Librat nuk ndryshojnë nga mbeturinat nëse thjesht ruhen (qesh). Kjo është një humbje. Mendova se do të ishte një ide e mirë t'ua jepja hua vendasve dhe të krijoja një vend ku njerëzit mund të mblidheshin rreth librave. Doja një vend për të punuar, por shkas fillestar ishte se doja që të gjithë t'i shihnin këto gjëra që po shpërdoroheshin - koleksioni i librave të babait tim."

Nga e majta: Yoshihiro, Sadahiro dhe Hikki.

Një hapësirë ​​moderne, por nostalgjike dhe e ngrohtë

Nuk është aq elegante sa të quhet bibliotekë. Është paksa e sikletshme, kështu që e quajta sallë leximi.

Pse zgjodhët ta quani Sallë Leximi në vend të Bibliotekës?

Sadahiro: "Numri i librave që përmban dhe hapësira që ka nuk janë aq mbresëlënëse sa për t'u quajtur bibliotekë. Mendova se ishte pak e sikletshme, kështu që e quajta sallë leximi (qesh). Gjithashtu, e emërova sipas Sallës së Leximit Yamamoto*, një shkollë private për klasikët kinezë dhe farmakopenë* që ekzistonte në Kioto në fund të periudhës Edo."

Yoshihiro: "Salla e Leximit Yamamoto nuk ishte vetëm një vend për të lexuar, por një vend ku njerëzit mund të mblidheshin, të kërkonin e studionin gjëra të ndryshme. E quajta Sallën e Leximit Saito sepse doja që ajo të bëhej një vend ku mund të mbaheshin ekspozita dhe ngjarje të ndryshme artistike. E ndryshova kanjin nga 'Saito' në hiragana sepse nuk doja që të tingëllonte shumë e ngurtë. Doja që të ishte një vend ku mund të vinin edhe fëmijët e vegjël, dhe ku mund të vinin edhe gjyshërit."

Sadahiro: "Mund të lexoni libra këtu, dhe ato janë gjithashtu të disponueshme për huazim. Huazimet janë falas dhe në parim janë për një muaj."

Periudha e huazimit është e gjatë. Edhe në bibliotekat publike, është vetëm rreth dy javë.

Yoshihiro: "Nuk ke domosdoshmërisht shumë kohë të lirë për të lexuar. Dhe librat seriozë si këta këtu duan shumë kohë për t'u lexuar (qesh)."

Ju lutemi na tregoni për zhanret, veprat dhe artistët me të cilët merreni.

Sadahiro: “Unë isha mësues i klasikëve, kështu që ka shumë libra që lidhen me klasikët. Ka gjithashtu shumë histori të lashtë, folklor dhe histori gjeologjike.」

Yoshihiro: "Ka libra të përgjithshëm pranë hyrjes dhe libra më të specializuar në pjesën e prapme. Njerëzit që i pëlqejnë librat i duan shumë dhe janë të lumtur t'i shohin me kujdes. Unë kam një koleksion librash të specializuar që lidhen me dizajnin dhe arkitekturën. Ka gjithashtu libra me kapak të butë dhe libra të rinj pranë hyrjes. Ka edhe libra për fëmijë."

Një hapësirë ​​kafeneje me pisha tërheqëse

Një karrige e bërë nga një themel i vjetër

Mendoj se çelësi është të mos e përdorim për të njëjtin qëllim si më parë.

Dizajni i brendshëm dhe i hapësirës është gjithashtu tërheqës.

Yoshihiro: "Fillimisht ishte një shtëpi normale. Nëse heq dyshemenë dhe tavanin, bëhet afërsisht në këtë madhësi. Ndërtesat japoneze janë të ndara në dhoma, por nëse i heq të gjitha, mund të bëhet një hapësirë ​​e vetme. Sigurisht, është një ndërtesë e vjetër, kështu që janë shtuar disa përforcime, por mendoj se përdorimi i saj si një dhomë e vetme do të hapë shumë mundësi. Mund të përdoret për evente ose netë filmash. Në fakt, ka ende shumë shtëpi të lira në Tokio dhe njerëzit po përballen me këtë. Kisha menduar për një kohë të gjatë nëse mund të krijoja një prototip që do t'i përgjigjej kësaj pyetjeje. Nuk e di nëse kam pasur sukses, por ishte duke pasur parasysh këtë ide që e projektova këtë vend."

A mund të na tregoni për ripërdorimin e shtëpive të vjetra?

Yoshihiro: "Mendoj se çelësi është të mos përdoret për të njëjtin qëllim siç ishte fillimisht. Është mjaft e vështirë të përdoret një shtëpi e zbrazët si banesë. Performanca është krejtësisht e ndryshme nga banesat aktuale. Të gjithë mendojnë, 'Një apartament ose kondomin i ri do të ishte më mirë'. Megjithatë, një hapësirë ​​publike si kjo nuk ka nevojë për performancën e një shtëpie banimi. Mund të tolerojë pak nxehtësi ose të ftohtë, dhe është në rregull edhe nëse nuk ka hidraulik. Mendoj se disa njerëz do të ngurronin pak të jetonin në të. Do të ishte e lehtë ta ripërdornim si një vend pune, një bibliotekë si kjo ose një kafene. Mendoj se ide të tilla janë të nevojshme."

Hapësirë ​​ekspozitash dhe eventesh në katin e dytë

Hapja e Sallës së Leximit Saito na ka ndihmuar të lidhemi me komunitetin vendas.

Përveç aktiviteteve bibliotekare, çfarë aktivitetesh të tjera organizoni?

Yoshihiro: "Këtu ka edhe një kat të dytë. Vitin e kaluar, gjatë Javës së Artë, e përdorëm katin e dytë si galeri për të mbajtur një aktivitet dhe ekspozitë nga fotografi dhe shkrimtari Shimizu Hiroki* të quajtur "Një Sallë Leximi Fotosh". Tema ishte se fotografitë janë diçka për t'u lexuar dhe librat janë diçka për t'u parë, dhe ai mbajti punëtori se si të shikohen fotografitë dhe si të gjenden libra. Ne e përdorëm atë si galeri gjatë ditës, dhe në mbrëmje Shimizu mbante evente bisedash duke ftuar artistë dhe shkrimtarë me të cilët donte të fliste. Pas kësaj, e shndërruam në një bar në mbrëmje dhe të gjithë bisedonin përsëri duke pirë. Ky ishte aktiviteti ynë më i madh deri më sot, dhe ishte ai ku ne ishim në gjendje të bënim sa më shumë atë që donim të bënim. Është ai që më la përshtypjen më të madhe. Sa i përket aktiviteteve më të vogla, ne mbajmë shfaqje filmash dy herë në muaj."

Kush i zgjedh filmat që do të shfaqen?

Sadahiro: (Bazuar në mendimet e vizitorëve të rregullt) "Unë jam ai që e bën këtë. Ne zhvillojmë seanca bisede pas shfaqjeve. Ka shumë faktorë shoqërorë dhe historikë të ndërthurur në sfondin e një filmi. Njerëz të ndryshëm kanë perspektiva të ndryshme për një film. Mendoj se është shumë domethënëse të flasësh me njerëz që e kanë parë të njëjtin film."

Cili ka qenë reagimi i banorëve vendas që kur e transformuat shtëpinë tuaj në këtë hapësirë?

Sadahiro: "Ky vend është plotësisht i dukshëm nga jashtë. Brenda, ka radhë raftesh librash të mbushura me libra. Njerëzit vijnë dhe shikojnë me kuriozitet, duke pyetur veten se për çfarë shërben ky vend, por thonë gjithashtu se është e vështirë të hysh. U thërras njerëzve që ndalojnë, duke u thënë: 'Ju lutem hyni brenda.' Kjo zonë po urbanizohet dhe unë nuk kam asnjë marrëdhënie me fqinjët e mi. Nëse shpërngulem dy ose tre shtëpi më tutje, është pothuajse e pamundur të dallosh se çfarë po ndodh (qesh)."

A keni ndonjë mik apo të njohur të vjetër atje?

Sadahiro: "Nuk kam më shumë të njohur të vjetër. Hapja e Sallës së Leximit Saito më jep ndjesinë sikur kam arritur të krijoj disa lidhje me komunitetin vendas. Kam jetuar këtu që kur isha në shkollën e mesme të ulët. Ky qytet ka qenë gjithmonë i thjeshtë dhe kjo nuk ka ndryshuar, por numri i apartamenteve dhe kondominiumeve është rritur ndjeshëm. Ka shumë më tepër beqarë, njerëz që janë larguar nga shtëpia për punë, të rinj dhe të huaj. Nuk ka pothuajse asnjë ndërveprim me fqinjët. Mendoj se kjo është situata në të cilën ndodhemi."

Do të ishte shumë mirë nëse njerëzit do të mund të lidheshin me njëri-tjetrin ndërsa merreshin me aktivitete kulturore.

Ju lutemi na tregoni për zhvillimet dhe perspektivat tuaja të ardhshme.

Sadahiro: "Siç thashë edhe më parë, njerëzit modernë mezi kanë ndërveprime shoqërore me fqinjët e tyre dhe janë të fragmentuar dhe të izoluar. Mendoj se shumë gjëra mund të bëhen në hapësirën online, por dua që ky të jetë një vend ku njerëzit mund të takohen ballë për ballë në jetën reale. Mendoj se është e rëndësishme të kemi një botë tjetër që është e ndryshme nga jeta jonë e përditshme. Edhe pse mund të jetë e vogël, shpresoj që ky vend të shërbejë si bazë për aktivitete kulturore dhe të ofrojë një vend ku njerëzit mund të krijojnë lidhje."

*Salla e Leximit Yamamoto: Mjek konfucianYamamoto FuzanYamamoto HozanNjë shkollë private u hap në Kioto në fund të periudhës Edo nga, i cili ishte baza e studimeve të historisë natyrore në Japoninë perëndimore.
* Bimët mjekësore: Studimi i farmakologjisë u përqendrua në bimët e lashta kineze. U prezantua në Japoni gjatë periudhës Heian dhe arriti kulmin gjatë periudhës Edo. Shkoi përtej përkthimit dhe interpretimit të librave kinezë mbi bimët dhe u zhvillua në një fushë akademike që synonte të studionte bimët dhe kafshët vendase të Japonisë, si dhe të studionte historinë natyrore dhe shkencën e produkteve.
*Hiroki ShimizuShimizuyukiE lindur në Prefekturën Chiba në vitin 1984. U diplomua në Departamentin e Filmit dhe Medias së Re në Universitetin e Artit Musashino në vitin 2007. Fotografe dhe dizajnere grafike. Fituese e Çmimit Miki Jun në vitin 2016. Fituese e Çmimit të Madh në Çmimin e Letërsisë R-2018 për Gratë nga Gratë në vitin 18 për "Tesaguri no Kokyuu".

Salla e Leximit Saito

• Adresa: 6-6-1 nkt611 1F, Nishi Kamata, Ota-ku, Tokyo
• Qasje/6 minuta në këmbë nga Tokyu Ikegami Line "Hasunuma Station"
• Orari i punës: E mërkurë dhe e premte 14:00-18:00
  E shtunë dhe e diel 10:00-18:00
  (Kafe) Vetëm të dielave 11:00-17:00 (porosia e fundit 16:30)
• Mbyllur: Të martave dhe të enjteve

Faqe Hyrëse

Instagram

Ngjarjet e veçuara në të ardhmen +bee!

Vëmendje e ardhshme KALENDARI I NGJARJES Mars-Prill 2025

Prezantimi i ngjarjeve të artit pranveror dhe spoteve të artit të paraqitura në këtë numër.Pse nuk dilni për një distancë të shkurtër në kërkim të artit, për të mos folur për lagjen?

Ju lutemi kontrolloni çdo kontakt për informacionin e fundit.

Unë Ngjyros Zemrën Time: Ekspozita e Artit dhe Zanatit për Klasën e 6-të të Shkollës Fillore Minemachi të Qytetit Ota

Ky projekt do të përfshijë një ekspozitë me punime të krijuara nga 6 nxënës të klasës së gjashtë të Shkollës Fillore Minemachi të Ota Ward, bazuar në temën "Kokoro Momo" (modelet e zemrës). Bazuar në një orë të veçantë që mëson ndryshimin midis një galerie dhe një muzeu arti, nxënësit do të përjetojnë në të vërtetë procesin e planifikimit të një ekspozite në një galeri. Përveç kësaj, piktori i stilit perëndimor Inoue Juri, i diplomuar i shkollës dhe aktiv në Shoqatën e Artit Shudaika dhe Shoqatën e Artistëve të Ota Ward, do të marrë pjesë gjithashtu në orën e mësimit, dhe do të ketë një ekspozitë të sponsorizuar me të njëjtën temë.

Bota është e lidhur me muzikë ~Një ditë për të përjetuar Afrikën~
African LIVE për fëmijë dhe të rritur njësoj

Një gamë e gjerë instrumentesh afrikane është në ekspozitë! Ka ritëm, ka vallëzim, ka këndim. Një performancë live ku mund ta ndjesh ritmin unik me të gjithë trupin tënd.

Daisuke Iwahara

お 問 合 せ

Seksioni për Marrëdhëniet me Publikun dhe Dëgjimin Publik, Divizioni i Promovimit të Arteve Kulturore, Shoqata e Promovimit Kulturor Oard Ward